Η Αφροδίτη της Κύπρου

Εσύ είσαι αυτή που στο πρόσωπό σου βρήκα την Ηδονή με κεφαλαίο Η. Βλέπω στα μάτια σου.. και γύρω από αυτά τους μαύρους κύκλους που δείχνουν πόσο τρελλά χύνεις τα καυτά σου υγρά.. τα δάκρυα της δικής σου ηδονής. Τα βλέπω και θέλω τόσο πολύ να τα φιλήσω.. να τα κλείσω με τα φιλιά μου και με την υγρή μου γλώσσα να ενώσω τους χυμούς μου με τους δικούς σου. Τα δάκρυά σου με το σάλιο μου.. μια χημική ένωση ερωτικών υγρών.. ένα μίγμα ερωτικό.. σαν κι αυτό που έχεις εκεί ανάμεσα στα πόδια σου και στο μικρό σου δαχτυλάκι.. Ναι, εκεί που αγγίζεσαι.. εκεί που το κρατάς χωμένο..! εκεί που ηδονή κάνει το ερεθισμένο σου κουμπάκι να εκχύει το λευκό σου σπόρο.. αυτόν τον σπόρο που τόσο πολύ μου αρέσει να γεύομαι από τα δάχτυλά σου.  

Θέλω να αγγίξω το πρόσωπό σου με τα χέρια μου.. να σε σκεπάσω με τις φτερούγες μου και να σου ψιθυρήσω πόσο πολύ με τρελαίνεις όταν μου λες ότι εγώ είμαι αυτός που σε κάνει να χύνεις τόσο δυνατά.. εγώ ο σύντροφός σου.. ο Ερμής, ο Θεός της δικής σου Καύλας..! αυτός που ο Έρωτας.. το παιδί σου.. κάνει τόσα ζευγάρια απανταχού της Γης να ερωτοτροπούν και να δίνει ο ένας τα υγρά του άλλου.. Ο Έρωτας, σου διαβάζει δυνατά, όπως στον πίνακα του Correggio.. το κρυφό μας ημερολόγιο.. διαβάζει τις ερωτικές μας επιστολές.. αυτές που κανείς άλλος δεν πρόκειται να δει, όσο υπάρχει στον κόσμο μας η βλακεία και το μίσος... σου διαβάζει αυτά που κανείς, δεν γνώρισε τι σημαίνει Αληθινή Αγάπη.. και δε θα τα δει ποτέ του. Αυτά ανήκουν σε εμάς.

Είμαστε στη μέση της θάλασσας που μας χωρίζει.. σε μια Πολιτεία του Έρωτα.. κρυφή από των ανθρώπων τα αδηφάγα βλέμματα. Δε θα τη βρει κανείς στον χάρτη.. μόνο όσοι έχουν το μυαλό τους ανοιχτό μπορούν και να τη δούνε... σαν μια χαμένη Ατλαντίδα να αναδύεται μέσα από τα κύματα.. όπως αναδύθηκες κι εσύ σ’αυτή τη Γη στην άκρη της Μεσογείου.. 

Αφροδίτη..! Θεά του Έρωτα..!! εγώ ο Ερμής θα κάνω αυτή τη Γη να στενάξει από τη δική μας Ηδονή.. αυτήν που όσοι έχουνε τα αυτιά τους ανοιχτά θα την ακούσουν.. τα δικά μας βογγητά θα παρασύρουνε τον κόσμο μας, σ’ενα τρελό γαμήσι δίχως τελειωμό.. σε μια συνουσία δίχως όρια και μέτρα. Θα μας ακούνε και θα αρχίζει ο Έρωτας να τους χτυπά με το θανατηφόρο βέλος.. το βέλος που η άκρη του βουτήχτηκε στα ενωμένα σπέρματά μας.. αυτό είναι το μίγμα της ερωτικής μας ένωσης.. το μίγμα της δικής μας Καύλας.

Σ’αγαπώ γλυκειά μου Αφροδίτη

Ο Ερμής σου

Οι αναμνήσεις του αββά ντε Σουαζί που ντυνόταν σαν γυναίκα - Francois Timoleon de Choisy

Ο τραβεστί Φρανσουά Τιμολεόν ντε Σουαζί επιχείρησε να γράψει τις Εξομολογήσεις του για να εκδηλώσει τη σεξουαλική του διαστροφή· τις δημοσίευσε στην Ανβέρ σε αποσπάσματα ως Ιστορία της κυρίας κόμισσας ντε Μπαρ (Histoire de madame la comtesse des Barnes, 1735)· τρία ακόμη ανέκδοτα αποσπάσματα που φυλάγονταν στη Βιβλιοθήκη της Άρσεναλ προστέθηκαν στα υπόλοιπα μόλις το 1862. Είναι ένα βιωμένο αξιόλογο κείμενο, δυστυχώς ημιτελές. Τον Σουαζί, που ήταν ο μικρότερος από τα τρία αδέλφια του, στα παιδικά του χρόνια η μητέρα του τον έντυνε κορίτσι· και για να μη βγάλει γένια, του έτριβαν τα μάγουλα με «ένα ειδικό υγρό που νέκρωνε την τρίχα από τη ρίζα». Στα είκοσι δύο του, όταν πέθανε η μητέρα του, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι σ' ένα σπίτι στο προάστιο Σεν- Μαρσό: «Οι υπηρέτες μου με φώναζαν μαντάμ ντε Σανσί», μάς λέει. Στην Όπερα καθόταν στο θεωρείο του φορώντας λευκό φόρεμα με χρυσά λουλούδια και ροζ κορδέλες, διαμάντια και ψεύτικες ελιές. Στο Χορό του Βασιλικού Παλατιού διακρινόταν για τις χορευτικές του επιδόσεις: «Έρχονταν σ' εμένα πολλοί υποψήφιοι εραστές, οι περισσότεροι για να διασκεδάσουν, αλλά μερικοί με καλό σκοπό».

Στη συνέχεια ο Σουαζί αγόρασε τον πύργο του Κρεσπόν κοντά στο Μπουρζ, όπου περνούσε για νεαρή χήρα ως κόμισσα ντε Μπαρ. Ερωτεύτηκε μια όμορφη γειτόνισσα, την Καρλότα, που την έντυσε άνδρα, την ονόμασε Κύριο ντε Μονί και την παντρεύτηκε. Η πρώτη νύχτα του γάμου τους ήταν ενάρετη: «Νιώσαμε ευτυχία χωρίς να ξεφύγουμε από την αρετή· δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά είναι αλήθεια». Ο Σουαζί όποτε έβγαινε έξω ντυμένος γυναίκα μαζί με τη Σαρλότ ντυμένη άνδρα, ένοιωθε ευτυχής όταν άκουγε να λένε «Καλοφτιαγμένη γυναίκα, αλλά ο άνδρας είναι πολύ πιο όμορφος».

Όταν έγινε αβάς ντε Σουαζί, και διακρίθηκε για τη διπλωματική του αποστολή στο Σιάμ, συνέγραψε τα Απομνημονεύματά του απ’ το δημόσιο βίο στην περίοδο της βασιλείας του Λουδοβίκου 14^ου· χωρίς να αποφύγει να παρεμβάλει επεισόδια της ιδιωτικής του ζωής: «Θα γελάσουν που θα με δουν ντυμένο κορίτσι μέχρι τα δεκαοκτώ μου· και δεν θα συγχωρήσουν τη μητέρα μου που μου το επέβαλε. Το ταξίδι ωστόσο στο Μπορντό πολλοί θα το βρούν διασκεδαστικό». Όμως αυτά τα επεισόδια παραλείφθηκαν από το χειρόγραφο είτε από εκείνον είτε από τον εκτελεστή της διαθήκης του. Δε θα μάθουμε ποτέ για τη διαμονή του στο Μπορντό, όπου έπαιζε για πέντε μήνες στο θέατρο και τον περνούσαν για γυναίκα ηθοποιό. Τα Απομνημονεύματά του λοιπόν δεν είναι ενιαίο έργο· στα χρόνια του, δεν περνούσε από κανενός το μυαλό να περιγράψει μέσα στο ίδιο βιβλίο τόσο τη φωτεινή όσο και τη σκοτεινή πλευρά της ύπαρξής του.

(από την Ιστορία της ερωτικής λογοτεχνίας του S. Alexandrian)