Η Αφροδίτη της Κύπρου

Εσύ είσαι αυτή που στο πρόσωπό σου βρήκα την Ηδονή με κεφαλαίο Η. Βλέπω στα μάτια σου.. και γύρω από αυτά τους μαύρους κύκλους που δείχνουν πόσο τρελλά χύνεις τα καυτά σου υγρά.. τα δάκρυα της δικής σου ηδονής. Τα βλέπω και θέλω τόσο πολύ να τα φιλήσω.. να τα κλείσω με τα φιλιά μου και με την υγρή μου γλώσσα να ενώσω τους χυμούς μου με τους δικούς σου. Τα δάκρυά σου με το σάλιο μου.. μια χημική ένωση ερωτικών υγρών.. ένα μίγμα ερωτικό.. σαν κι αυτό που έχεις εκεί ανάμεσα στα πόδια σου και στο μικρό σου δαχτυλάκι.. Ναι, εκεί που αγγίζεσαι.. εκεί που το κρατάς χωμένο..! εκεί που ηδονή κάνει το ερεθισμένο σου κουμπάκι να εκχύει το λευκό σου σπόρο.. αυτόν τον σπόρο που τόσο πολύ μου αρέσει να γεύομαι από τα δάχτυλά σου.  

Θέλω να αγγίξω το πρόσωπό σου με τα χέρια μου.. να σε σκεπάσω με τις φτερούγες μου και να σου ψιθυρήσω πόσο πολύ με τρελαίνεις όταν μου λες ότι εγώ είμαι αυτός που σε κάνει να χύνεις τόσο δυνατά.. εγώ ο σύντροφός σου.. ο Ερμής, ο Θεός της δικής σου Καύλας..! αυτός που ο Έρωτας.. το παιδί σου.. κάνει τόσα ζευγάρια απανταχού της Γης να ερωτοτροπούν και να δίνει ο ένας τα υγρά του άλλου.. Ο Έρωτας, σου διαβάζει δυνατά, όπως στον πίνακα του Correggio.. το κρυφό μας ημερολόγιο.. διαβάζει τις ερωτικές μας επιστολές.. αυτές που κανείς άλλος δεν πρόκειται να δει, όσο υπάρχει στον κόσμο μας η βλακεία και το μίσος... σου διαβάζει αυτά που κανείς, δεν γνώρισε τι σημαίνει Αληθινή Αγάπη.. και δε θα τα δει ποτέ του. Αυτά ανήκουν σε εμάς.

Είμαστε στη μέση της θάλασσας που μας χωρίζει.. σε μια Πολιτεία του Έρωτα.. κρυφή από των ανθρώπων τα αδηφάγα βλέμματα. Δε θα τη βρει κανείς στον χάρτη.. μόνο όσοι έχουν το μυαλό τους ανοιχτό μπορούν και να τη δούνε... σαν μια χαμένη Ατλαντίδα να αναδύεται μέσα από τα κύματα.. όπως αναδύθηκες κι εσύ σ’αυτή τη Γη στην άκρη της Μεσογείου.. 

Αφροδίτη..! Θεά του Έρωτα..!! εγώ ο Ερμής θα κάνω αυτή τη Γη να στενάξει από τη δική μας Ηδονή.. αυτήν που όσοι έχουνε τα αυτιά τους ανοιχτά θα την ακούσουν.. τα δικά μας βογγητά θα παρασύρουνε τον κόσμο μας, σ’ενα τρελό γαμήσι δίχως τελειωμό.. σε μια συνουσία δίχως όρια και μέτρα. Θα μας ακούνε και θα αρχίζει ο Έρωτας να τους χτυπά με το θανατηφόρο βέλος.. το βέλος που η άκρη του βουτήχτηκε στα ενωμένα σπέρματά μας.. αυτό είναι το μίγμα της ερωτικής μας ένωσης.. το μίγμα της δικής μας Καύλας.

Σ’αγαπώ γλυκειά μου Αφροδίτη

Ο Ερμής σου